بررسی ایمونوفنوتایپینگ
مهمترین کاربرد تکنیک در آزمایشگاه های تشخیصی، ایمونوفنوتایپینگ
سلولی است که با به کارگیری آنتی بادی های منو کلونال کنژوگه شده با
مواد فلو رو کروم، علیه مولکول های سطحی و یا درون سلولی و نشاندار
شدن سلول ها انجام می شود. ایمونو فنوتایپینگ در تشخیص انواع لوسمی
ها، لنفوم ها ، بیماری های نقص ایمنی اکتسابی و ارثی ، اختلالات
مرتبط با ناباروری و بیماری های ناشی از اختلال در ساختار مولکولی
اختصاصی در لکوسیت ها و گلبول های قرمز مثل PNH و همچنین در تشخیص
بعضی اختلالات پلاکتی مثل سندرم های برنارد سولیر و گلانزمن به کار
می رود.
بررسی میزان مرگ سلولی
سلول ها یا به طور برنامه ریزی شده و یا به علت عوامل محیطی مانند
مکانیکی وشیمیایی که به ترتیب به نام آپوپتوز و نکروز شناخته می
شوند، دچار مرگ می شوند. تشخیص مرگ سلولی و تفکیک بین این نوع مرگ در
بسیاری از آزمایشات از اهمیت زیادی برخوردار است. این دو نوع مرگ به
راحتی توسط این تکنیک با یک روش مناسب رنگ آمیزی مشخص می شوند.
بررسی میزان ماده ژنتیکی در سلول
سلول های جانوری و گیاهی برای بقاء خود نیازمند انجام فرآیند تکثیر
هستند. این سلول ها باید چرخه سلولی که شامل G2،S، G1 و میتوز است را
طی کنند تا بتوانند به حیات خود ادامه دهند و تکثیر شوند. این تکنیک
نشان می دهد سلول ها در کدام فاز و در چه میزانی از چرخه سلولی
هستند.
بررسی میزان ماده ژنتیکی به همراه ایمونوفنوتایپینگ
این تکنیک میزان آنتی ژن مورد هدف شما در سلو لهای مورد بررسی را
بیان می کند و نشان می دهد این میزان در کدام فاز از چرخه سلولی قرار
دارد.
بررسی زنده مانی سلول ها
با استفاده از فلوروکروم هایی که می توانند به ماده ژنتیکی و یا غشای
سلول و یا آمین های آزاد موجود در سطح و داخل سلول وجود دارند، می
توان زنده مانی و میزان مرگ سلول ها را مشخص کرد. زنده مانی سلول یکی
از مواردی است که مورد توجه محققین و دانشجویان است.
بررسی میزان تکثیر سلولی
اهمیت تکثیر سلولی به گونه ای است که بسیاری از فلروکروم های اختصاصی
برای نشان دادن میزان تکثیر وجود دارند. بررسی میزان تکثیر از جمله
کاربردهای مهم این تکنیک بوده که به راحتی توسط دیگر تکنیک ها قابل
انجام نیست اما با تکنیک فلوسایتومتری به راحتی میزان تکثیر سلولی در
نسل های مختلف مشخص می گردد.
کاریوتایپینگ
نمایش وجود و یا عدم وجود یک کروموزوم در سلول به راحتی توسط
فلروکروم های خاصی مشخص می گردد. هنگامی که این فلروکروم ها در کنار
هم مقایسه شوند می توان کروموزوم های مختلف سلول را مورد بررسی قرار
داد.